شاخص

آشنائی با مقام معظم رهبری

حاج سید علی حسینی خامنه ای در سال 1318 در شهر مشهد دیده به جهان گشود، پدرش آیت الله حاج سید جواد، از مجتهدین و علمای مشهد و جدّ بزرگوارش،  آیت الله سید حسین خامنه ای از علماء آذربایجانی مقیم نجف بود. مادرشان دختر آقا سید هاشم نجف آبادی(میردامادی) از علمای مشهد بود، زنی پاکدامن و آشنا به مسائل دینی و متخلّق به اخلاق اسلامی بود.

          دوران کودکی سختی همراه با دقت نظر و  محبت والدین داشت، خودشان در این باره فرموده اند:« دوران کودکی ما بسیار در عُسرت می گذشت... وضع خانوادگی ما به طوری بود که ما حتی همیشه نمی توانستیم نان گندم بخوریم و معمولاً نان جو می خوردیم، من شبهایی از کودکی را بیاد دارم که در منزل شام نداشتیم و مادر با پول خردی که بعضی وقتها مادر بزرگم به من یا یکی از برادران و خواهرانم می داد، قدری کشمش یا شیر می خرید تا با نان بخوریم، ... منزل پدری من که در آن متولد شدم  خانه ی حدود 60-70 متری در محله فقیر نشین مشهد بود که فقط یک اتاق داشت، و یک زیر زمین تاریک و خفه»

          معظم له تصدیق ششم را دور از چشم پدر با رفتن به کلاس شبانه دریافت می کند و سپس مخفیانه در کلاسهای دبیرستان نام نویسی کرده و دوره متوسطه را در دو سال می گذراند و دیپلم می گیرند.

          تحصیلات علوم اسلامی ایشان در مدرسه اسلامی شروع و ابتداء ادبیات عرب را تحصیل می کند و سپس در 14 سالگی به مدرسه علوم دینیه ی «سلیمان خان» می روند و ادبیات عرب را در آنجا به پایان می برند، شرایع را نزد پدر خویش می خواند و با آغاز مبحث «حج» بنا به پیشنهاد پدرشان در کلاس حج شرح لمعه شرکت می کند، بعد از مدرسه سلیمان خان به مدرسه «نواب» می روند، و سطح را به پایان می برند، پس از آن در دروس خارج مرحوم آیت الله میلانی شرکت می کنند، و این در حالی بود که 16 سال بیشتر نداشتند.

          ایشان تدریس را از اولین روزهای طلبگی شروع کرد، اولین تدریس وی کتاب شرح امثله و صرف میر برای دو روضه خوان مشهدی بود، ایشان تا سال 1337 در مشهد اقامت داشت و به تدریس کتب صرف، نحو، معانی، بیان، اصول و فقه اشتغال داشت، و بعد از عزیمت به قم نیز ادامه داشت.

          پس از بازگشت از قم در سال 1343 تدریس یکی از برنامه های همیشگی ایشان بود، و تا سال 1356 سطوح عالی حوزه از جمله مکاسب و کفایه را تدریس می کرد، و آن در حالی بود که ایشان 28 سال بیشتر نداشت.

          اساتید دروس سطح  ایشان، آقایان علوی، مسعود، پدرشان، آقا میرزا احمد مدرس یزدی، آیت الله شیخ قاسم قزوینی، بودند و دروس خارج را نزد بزرگوارانی چون،  آیت الله میلانی، شیخ قاسم قزوینی فرا گرفتند، و فلسفه را نزد آیت الله میرزا جواد تهرانی، و شیخ رضا اویسی خواند.

          ایشان پس از استفاده از محضر اساتید بزرگوار ایران، به نجف رفته و از محضر آقایان  مرحوم آیت الله حکیم، خوئی، شاهرودی، میرزا باقر زنجانی، میرزا حسین یزدی، سید یحیی یزدی کسب فیض نمود. معظم له خود در این باره چنین می گوید:

«در بین همه این درسها، از درس آیت الله حکیم خیلی خوشم آمد، بخاطر سلیس بودن و روانی اش و با نظرات فقهی خیلی خوبی که داشت، و یکی هم درس آیت الله آقا میرزا حسین بجنوردی  که در مسجد طوسی درس می گفت، که از درس ایشان هم خوشم آمد. تا اینکه تصمیم گرفتم در نجف بمانم، لذا نامه ای به پدرم نوشتم که اگر می شود من اینجا بمانم، اما پدرم موافقت نکرده و من آمدم مشهد و بعد از مدتی راهی قم شدم، در قم تصمیم گرفتم همه درسها را ببینم تا هر کدام را پسندیدم به همان درس بروم، همین کار را کردم. از میان درسها، یکی درس امام و بعد درس آیت الله آقا مرتضی حاج شیخ و بعد هم درس آیت الله العظمی بروجردی را می رفتم، در درس فقه و اصول حضرت امام مستمراً شرکت می کردم، در  درس فلسفه و شفا هم مقداری از محضر علامه طباطبائی استفاده کردم».[1]

این از سابقه علمی ایشان قبل از انقلاب. با آغاز مبارزات امام و یارانش با رژیم ستمشاهی، به جمع مبارزین می پیوندد و ....